
Het kind als onze spiegel
Wanneer we weten wat we niet willen,
weten we nog niet wat we wel willen.
Wanneer we weten wat we wel willen,
weten we ook wat we niet willen.
Veel dingen doe ik voor mezelf. Soms voel ik me ook een voorbeeld. Ik wil al mijn leermomenten aangaan. Zelfs al zou ik dat niet willen, dan voelt het toch als mijn taak. Daarmee maak ik ook voor mijn eigen zoon de weg vrij om zich ten volle te ontwikkelen en ontplooien.
En vaker nog zijn onze kinderen juist onze voorbeelden in ons leven. Mijn puberzoon Bram houdt mij voortdurend spiegels voor. Daardoor mag ik zelf groeien en zie ik dagelijks hoe we mogen groeien naar elkaar. We kunnen voortdurend een voorbeeld zijn voor elkaar en in verbondenheid met elkaar leven. We mogen elkaar spiegelen, onze kwetsbaarheden delen en onze krachten bundelen.
Als we oprecht durven kijken naar onze kinderen, willen horen wat ze ons te zeggen hebben en willen zien wat ze ons voorspiegelen, dan mogen we veel leren van onze kinderen. Laten we vol vertrouwen onze kansen benutten. Ik hoef niet tegen mijn zoon te zeggen dat hij zijn best moet doen, want ik heb alle vertrouwen dat hij dat doet. Ik zeg tegen hem: ‘Geniet en kom met enthousiaste verhalen thuis.’
Ruimdenkend onderwijs
Heerlijk dat er vormen van onderwijs zijn die kinderen uitnodigen om zo in het leven te staan en die aansluiten bij de manier waarop wij thuis met elkaar omgaan. Zodat onze kinderen zelf op geweldige ontdekkingsreizen mogen gaan. Om uit te vinden hoe ze in het leven (willen) staan, wat hun talenten zijn en wat ze willen uitdragen. En waarbij ook af en toe een pleister geplakt mag worden. Waar ze van hun ‘foutjes’ mogen leren en daarin ook gecoacht worden. Niet alleen door hun coaches, maar ook door medeleerlingen. Door elkaar om advies te vragen en elkaar te ondersteunen. Waar samenwerking en communicatie hoog in het vaandel staan. Leren kun je immers niet alleen. Ook buiten de school zijn er onuitputtelijke bronnen die je kunt raadplegen. Niets is leerzamer dan informatie halen bij mensen die echt ergens wat van weten. Zo wordt huiswerk maken geen verplichting, maar word je geraakt en warmgedraaid voor een diepgeworteld, levenslang verlangen om zelf actief aan de slag te gaan.
Zo behoud en koester je dat spontane en ongeremde geloof dat je alles kunt leren wat je anderen ziet doen.